Εφαρμογή DRS: Η αγορά «σε αναμμένα κάρβουνα», το κράτος δεν αποφασίζει
Έντονο προβληματισμό στην αγορά του εμφιαλωμένου νερού, αλλά και των αναψυκτικών προκαλεί η ολοένα και μεγαλύτερη καθυστέρηση εφαρμογής του Συστήματος Επιστροφής Εγγύησης Συσκευασιών, του λεγόμενου DRS (Deposit Return Scheme).
Παρασκευή, 15 Μαρτίου 2024
Έντονο προβληματισμό στην αγορά του εμφιαλωμένου νερού, αλλά και των αναψυκτικών προκαλεί η ολοένα και μεγαλύτερη καθυστέρηση εφαρμογής του Συστήματος Επιστροφής Εγγύησης Συσκευασιών, του λεγόμενου DRS (Deposit Return Scheme). Μετά από τρεις χρονικές παρατάσεις (Ιούνιος 2023, Σεπτέμβριος 2023, Δεκέμβριος 2023) και με την ανοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα καλείται να κατασταλάξει στις οριστικές της προτάσεις πριν από την ολοκλήρωση της θητείας του Ευρωκοινοβουλίου και πριν τη διακοπή των εργασιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής λόγω των Ευρωεκλογών του Ιουνίου.
ο σχετικό χρονοδιάγραμμα εκτείνεται έως τον Απρίλιο 2024, όμως είναι κάτι παραπάνω από φανερό πως η Ελλάδα χρειάζεται σαφώς περισσότερο χρόνο. Προς το παρόν, η ευθύνη εφαρμογής του Συστήματος DRS βρίσκεται στα χέρια του Ελληνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ). Ωστόσο, κανένα από τα σημαντικά πρώτα βήματα – πυλώνες του σχεδίου δεν έχουν οριστικοποιηθεί, ο ΕΟΑΝ δεν απαντά σε κανένα, επίσημο ή ανεπίσημο, ερώτημα, οπότε κι εκείνα αραίωσαν... Όπως προκύπτει από συζητήσεις μεταξύ ανθρώπων της αγοράς, στις βιομηχανίες που εμπλέκονται έχει γίνει κατανοητό ότι η λύση δεν θα δοθεί μόνο με κρατικούς πόρους και θα χρειαστεί να «βάλουν το χέρι στην τσέπη». Οι πάντες συμφωνούν ότι «η κυβέρνηση έχει υποτιμήσει το ζήτημα». Τα σημεία περισυλλογής φιαλών βρίσκονται για την ώρα κάτω από τη δικαιοδοσία των Περιφερειών και εκείνες λειτουργούν μόνο ώρες δημοσίων υπηρεσιών (07:00 έως 15:00), με αποτέλεσμα «να αξιοποιούνται μόνο από “επαγγελματίες ρακοσυλλέκτες”». Ο ΕΟΑΝ έχει υποχρέωση να ενημερώσει και μετέπειτα, να ευαισθητοποιήσει το κοινό ως προς το θέμα.
Οι εταιρείες ενθαρρύνουν το σύστημα – Οι δύο ιδέες που απορρίφθηκαν
Το σύνολο των εμπλεκόμενων εταιρειών είναι θετικό προς την ανακύκλωση του υλικού rPET, επειδή, από ένα σημείο εφαρμογής και έπειτα, δεν θα υποχρεώνονται σε νέες παραγγελίες rPET υλικού από το εξωτερικό. Το μεγάλο ζήτημα αφορά την rPET φιάλη και όχι τη γυάλινη, για το οποίο έχει βρεθεί δόκιμος τρόπος ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης. Το FOODReporter πληροφορήθηκε ότι, πίσω από κλειστές πόρτες, έχουν ήδη απορριφθεί δύο ιδέες: Η πρώτη αφορούσε την ανάστροφη λειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας. Κρίθηκε όμως ασύμφορο και ανεδαφικό να εμπλακούν οι χονδρέμποροι στο ζήτημα της επιστροφής φιαλών, αν και η αρχική ιδέα ήταν αυτό να συνέβαινε στον ίδιο χρόνο παράδοσης της επόμενης παραγγελίας. Το κόστος της γεωγραφικής δυσπροβασιμότητας και της νησιωτικότητας που χαρακτηρίζει την Ελλάδα είναι πολύ μεγάλο, πόσο μάλλον για ποσοστά ανακύκλωσης 90% που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση για το DRS -εκτός κι αν η σύνθεση της επόμενης Ευρωβουλής αλλάξει τις ισορροπίες και αποφανθεί διαφορετικά. Μήπως κάποιοι θα το επέλεγαν; Η δεύτερη ιδέα αφορούσε την απορρόφηση εφαρμογής της τεχνολογίας πιστοποίησης ορθής επιστροφής εγγυοδοσίας μέσω του gov.gr, με επιστροφές σε κάθε συμμετέχοντα πολίτη.
Πηγή: FoodReporter, Τεύχος #1124, Σελίδα 4.